Aby opisac dalekowschodniego SMOKA, nie można uczynic nic lepszego nad przytoczenie słów wybitnego pisarza japońskiego Okakury Kakuzo:
Łączymy go z najwyższą siłą czy tez tą najwyzszą przyczyną, która wszystko przenika, przybierajac nowe kształty, zależnie od otoczenia, a jednak nigdy nie daje sie ujrzec w swym kształcie ostatecznym. SMOK jest sam w sobie wielka tajemnicą.
Ukryty w pieczarach niedostęnych gór czy tez schowany w niezgłebionych otchłaniach morza czeka na czas kiedy powoli przystąpi do działania. Objawia się w chmurach burzowych , obmywa swą grzywę w mroku kipiacych wirów. Jego pazury są w zygzaku błyskawicy, jego łuski zaczynają błyszczeć w korze deszczem spłukanych sosen. Jego głos słychać w huraganie, który rozpędzając zwięndłe liście w lesie przyspiesza nadejscie nowej wiosny. SMOK ujawnia sie tylko po to by znikąć. TAOIZM:
TAO to ostateczna, nie znająca zmęczenia działaność, niezmordowanie potencjalna energia, relatywna w swej aktywności i absolutana w swej potencjalności. Wcielona w każdą fazę i w każdą cząsteczkę świata zjawisk wywiera wrażenie nieograniczonej przeszłości w sposob równie oczywisty, jaki zwiera w sobie takze nie majaca nigdy ustac przyszłość, lecz samo jest nieuwarunkowane przez czas, przestrzeń ani materie; TAO na które trzeba przede wszystkim patrzec jak na właściwe kosmosowi, jaki ono tworzy i podtrzymuje (....) Podobnie jak inne zjawiska (SMOK) jest wcieleniem samego TAO, fakt że jest on jego przejawem jest jako czysty symbol stworzony w wyobraźni, sprawia że jest on nie mniej realny i naturalny.