|
 Apopis
- egipski smok
 la
starożytnych Egipcjan, był odpowiednikiem sił i mocy jakie w późniejszych
tysiącleciach przypisywano mitycznym smokom. Niewykluczone, że pierwowzorem
węża Apopisa był dla Egipcjan pyton, potężny wąż dusiciel, spotykany
dziś na obszarze sudańskich błot w rejonie Bahr el-Ghazal, lecz w czasach
prehistorycznych występujący w bagniskach Delty. O walkach "harpunników",
wojowników Re (bóstwo słoneczne) dowodzonych przez Horusa (bóstwo nieboskłonu),
przeciw Apopisowi oraz jego zwolennikom, opowiada Księga Apopisa (część
Księgi Podziemia). Z tekstów wyrytych na ścianach świątyni w Edfu dowiadujemy
się, że owi harpunnicy to łowcy hipopotamów uzbrojeni właśnie w harpuny.
Zwano ich także mesantiu. Po serii bitew, które toczyli od Delty po
Nubię, Horus przeszył smoka-węża oszczepem.
Apopis,
którego znajdujemy potem w zaświatach, symbolizuje siły zła. Zamieszkuje
on krainę umarłych, gdzie czatuje na nieostrożne dusze. Zwraca się zawsze
przeciwko bogu Re, ilekroć przemierza on w swojej barce nocne rejony
podziemi, gdzie panuje Apopis, tylekroć natyka się na węża-olbrzyma.
Jednak łódź solarna Re pilotowana jest przez ryby, które ostrzegają
o obecności potwora. Rozdział XXIX Księgi Umarłych opowiada o walkach
bogów z Apopisem, kończących się stale okrzykiem: "Zaiste Re zwyciężył
Apopisa!".
 Chociaż
jeszcze w Księdze Apopisa do falangi Re należał również Set (bóstwo
Południa), późniejsze rozważania czynią z niego przeciwnika, wroga światłości
i utożsamiają go z wężem Apopisem, symbolem złych mocy.
Źródło:
Słownik cywilizacji egipskiej (Guy Rachet)
|
|
